طلبگی و هزار و یک ...

شیخ بهائی در یکی از سفرهای خود، با یکی از علمای اهل عامه ملاقات نمود، و خود را در مقابل او، در ظاهر شافعی وانمود کرد. آن دانشمند اهل عامه که از علمای شافعی بود، وقتی که دانست شیخ بهائی ، شافعی است ، و از مرکز تشیّع (ایران) آمده به او گفت : آیا شیعه برای اثبات مطلوب و ادعای خود، شاهد و دلیل دارد؟
شیخ بهائی گفت : من گاهی در ایران با آنها روبرو شده ام می بینم آنها برای ادعای خود شواهد محکمی دارند. دانشمند شافعی گفت : اگر ممکن است یکی از آنها را نقل کنید. 

شیخ بهائی گفت مثلا می گویند: در صحیح بخاری آمده ، پیامبر (صل الله علیه و آله) فرمود: فاطمه بضعه منّی من اذاها فقد آذانی و من اغضبها فقد اغضبنی. : فاطمه (سلام الله علیها) پاره تن من است ، کسی که او را آزار دهد، مرا آزار داده و کسی که او را خشمگین نماید مرا خشمگین نموده است .

و در چهار ورق دیگر در همان کتاب است : و خرجت فاطمه من الدنیا و هی غاضبه علیهما. : و فاطمه وفات کرد در حالی که نسبت به ابوبکر و عمر، خشمگین بود. جمع این دو روایت و پاسخ به این سؤال طبق مبنای اهل سنّت چگونه است ؟

دانشمند شافعی در فکر فرو رفت (که با توجه به این دو روایت ، نتیجه این است که آن دو نفر، عادل نبودند پس لایق مقام رهبری نیستند) پس از ساعتی تامل گفت : گاهی شیعیان دروغ می گویند، ممکن است این هم از دروغهای آنها باشد، به من مهلت بده امشب به کتاب صحیح بخاری مراجعه کنم ، و صدق و کذب دو روایت فوق را دریابم ، و در صورت صدق ، پاسخی برای سؤال فوق پیدا کنم . 

شیخ بهائی می گوید: فردای آن روز، آن دانشمند شافعی را دیدم و گفتم ، مطالعه و بررسی تو به کجا رسید؟ او گفت : همان گونه که گفتم ؛ شیعه دروغ می گویند، زیرا من صحیح بخاری را دیدم هر دو روایت فوق در آن مذکور است ، ولی بین نقل این دو روایت ، بیش از پنج ورقه فاصله است، در حالی که شیعه می گفتند: چهار ورق فاصله است !!

به نقل از کتاب آقای شیخ محمد محمدی اشتهاردی بود .و نقل از  اخبار العلما