از فکه که برمیگشتیم گفتن موقتی قسمتی از کانال کمیل رو باز کردن . یه عده مشغول تفحص بودند یه عده هم منطقه رو واسه بازدید محیا کرده بودن
اینجا محل شهادت همونایی بود که امام فرمودند جزو فرشتگان و ملائکه الله هستند
همونایی که چندین روز تشنه محاصره شون کرده بودن
همونایی که آخر هم مثل مولاشون بالب تشنه شهید شدن...
منطقه ی عجیبی بود میگفتن بخاطر نوع مین ها و زمین و خاکش و استراتیژی کانال، هیچ کار نمیشه کرد. نه میشه مین ها رو درآورد و خنثی کرد بماند که بخاطر فرسودگی حساسیتشان هم بالا رفته، نه میشه پیکر شهدا رو درآورد و نه محل دقیقشان مشخص است . تنهاچیزی که مسلم است وجود پیکر مطهر قریب ۳۰ نفر از شهداست... مثل مادرشان زهرا .سلام الله علیها ... غریب و پنهان
از پشت سیم خاردارها ناخواسته آرام آرام ،اشکهایت به یاد غربت بقیع و سترقبر مادر این شهدا برگونه ات جاری میشود.
چیزی که قلب مارا سوزاند زمزمه های مادر رضا بود ...
پیرزنی با کمری خم! ... میگفتند هرسال میاد اینجا ... پسرگلش اینجا شهید شده، هنوزم همینجاست،پشت همین سیم خاردار ها ...
زار میزد ... رضاجان ... رضاجان ... اینجا بوی مادرت فاطمه ی زهرا رو میده !!!... شماها اینجا غریب نیستین ، مادرتون بهتون سرمیزنه ...
رضا جان نکنه رفقای تفحص گرت پیدات کنن بیارنت شهر ها !!! شهرها پر از گناهه ............
بماند ... من که دیگه تاب نوشتنشم ندارم
یا علی
زودی پاشدم و از ایشون خواهش کردم که : میشه من هم این شعر رو داشته باشم ؟