قبل اینکه طلبه بشی باید پی خیلی چیزهارو به تنت مالیده باشی ...
اینکه یه دوره چندین ساله درس بخونی و ممحّض در درست باشی ... دوره ای که به لحاظ کمی و کیفی خیلی بیشتر از یه دکتری هست
اینکه با زندگی ساده ی ساده ی طلبگی بتونی کنار بیای
اینکه از غریبه و دوست وآشنا ، هرکدوم به نحوی طعنه ای بشنوی و اما بخاطر عشقت به رسالتت تحمل کنی و راسخ درادامه طریق بمانی ...
اینکه باید سختی های راه را به جان بخری ...
اینکه باید روی نفست کار کنی ... خود رابسازی ... برتمایلات نفسانی غلبه کنی چون قراراست ادامه ی راه انبیا بدهی و تربیت نفوسی دست توست
اینکه باید احساس مسئولیت کنی
اینکه باید جهاد بکنی ...
اینکه باید عاطفه و احساسات داشته باشی ...
اینکه قرارست امتحان ها شوی تا پختگی یابی
اینکه ...
اینها همه سختی دارد که باید تحمل کنی ... چشم امیدت و ید استعانتت وقتی سمت مهدی زهرا شد و به عشق او نفس کشیدی و به سربازی برای او افتخار کردی اوضاع فرق می کند. بخدا سختی اش هم زیباست ... شیرین است... آنقدر گوارا که نپرس! آخر خروجی همین عشق بود که شهیدان خدایی تربیت کرد :
کجائید ای شهیدان خدائی بلاجویان دشت کربلایی
همینجاست که زمزمه ات مدام همین است :
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن
اینها همه درست ...یعنی واقعا آرامش ما و دلگرمی ما و تکیه گاه ما ، یارو مددکار ما ، صاحب ماست ...حجه بن الحسن المهدی
اما باورکنید برای این همه طاعت خدا ، حتی برای همان دلگرمی ات به مولایت باید یاری داشته باشی از جنس یاس ... !
ریحانه ای که تسکنوا الیها ... گلی که نور چشمت باشد و قوت قلبت و مایه ی آسایه ات ...
مونسی که خون فاطمه زهرا در رگ هایش جریان دارد .
لبخند که میزند ... صحبت که می کند ...غم دنیا هم که در سینه ات باشد فراموش میکنی و عزمت را جزم میکنی برای اطاعت خدا ... برای ادامه راه ... برای رسالتت
اصلا همان که علی علیه السلام در جواب از سوال پیامبر (صل الله علیه وآله) درباره فاطمه اش گفت :
(نِعْمَ الْعَوْنُ عَلی طاعَةِ اللّهِ)
+ بهترین یار در اطاعت از خدا و طی طریق بندگی
آخر تو هم دختر همان مادری ، ساداتم...
اصلا شما خانواده کارتان همین است ... خوب بیچاره مان میکنید !!!
قلبی لدیک و روحی فدا اُمّک
یا زهرا
