28 . چرا عبدالزهرا ؟
يكشنبه, ۲ آبان ۱۳۸۹، ۱۱:۵۴ ق.ظ
سلام رفقای گلم
این دفعه یه پست تحقیقی گذاشتم . خوندنش ضرر نداره
طی پست قبلی کلی پیام خصوصی برام اومد که از دلیل تسمیه این اسم سوال میکردن
اول از همه ببینید من یه توصیه برادرانه داداشانه خیر خواهانه ... نیم دونم هرچی میخواید اسمشو بزارین :
توی زندگیتون حتما با علماء دینی رابطه داشته باشین . رفت و اومد داشته باشید . باور کنین که ضرر نمی بینید
باور کنید چون خودم طلبه هستم این حرفو نیم زنما !!! من خودم اینو تجربه کردم . آخه خونواده ما اهل دین هستن نماز میخونن برا امام حسین گریه میکنن ولی اهل منبر و رابطه با روحانیت نیستن ! ( البته خواه نا خواه دیگه تا یه چند سال دیگه ان شا الله مجبورن که باشن!!!
) خب الحمدلله ما این وسط با حاجیمون ( شیخ محمد دیگه ) آشنا شدیم و ... حالا غرض : یه روز پای منبر یه آقایی نشسته بودیم که داشت درمورد اسم گذاشتن . میگفت باید یه اسمی روی فرزنداتون بزارید که نشانه ای از عبودیت توش باشه ! میگفت امام حسین سه تا پسر آورد یکی علی اکبر یکی علی اوسط (امام سجاد) یکی علی اصغر اسم های ۱۴معصوم که همگی از بهترین اسم هاست نشانه بارز بندگی ...
) خب الحمدلله ما این وسط با حاجیمون ( شیخ محمد دیگه ) آشنا شدیم و ... حالا غرض : یه روز پای منبر یه آقایی نشسته بودیم که داشت درمورد اسم گذاشتن . میگفت باید یه اسمی روی فرزنداتون بزارید که نشانه ای از عبودیت توش باشه ! میگفت امام حسین سه تا پسر آورد یکی علی اکبر یکی علی اوسط (امام سجاد) یکی علی اصغر اسم های ۱۴معصوم که همگی از بهترین اسم هاست نشانه بارز بندگی ... بعد چند تا اسم گفت و گله داشت از اینکه چرا دیگه مردم این اسم ها رو نمیزارن رو بچه هاشون ؟!!! یکی از اونا -- عبدالزهرا -- بود خب من اونجا از این اسم خیلی خوشم اومد همیشه توی ذهنم بود . درضمن اون موقع اصلا توی فکر طلبگی و حوزه و اینجور مایه ها نبودم
این گذشت تا توی اینترنت اسم چندتا شهید و عارف و ... رو دیدم که عبدالزهرا بوده همینطور توی حوزه علمیه مون هم یکی از طلبه ها اسمش این بود خب از طرف دیگه ما اینو داریم که پیامبر به هرکدوم از اصحابشون میرسیدند که در اسمش نشونه ای از عبودیت نبود ، اسمشو عوض میکردن مثل حضرت سلمان فارسی که اسمش- روز به- یا -بهروز- بود و پیامبر اسمشو گذاشتن سلمان
مورد دیگه اینه که امروز دشمنان شیعه سخت در صدد کمرنگ کردن نقش حضرت فاطمه و مسائل پیرامون اون هستند که این خودش کلی جای بحث دارهبرای همینه که مقام معظم رهبری میفرمایند : امروز باید فاطمیه را عاشورایی برگزار کنیم
اما این شد آنچه که شد
حالا مقاله نیمه علمی اش رو توی ادامه مطالب میزارم که اگه تمائل داشتید بخونید
یا علی حیدر مدد
«عبد» در لغت به چند معنا آمده است: اوّل به معنای پرستش کننده و عبادتگر، آن کس که در مقابل معبود خود اظهار عبودیت، ذلت و طاعت می کند. دوم به معنای غلام و مملوک. (در جای دیگر عابد به معنای خادم آمده است). در ادبیات عرب هر دوی این معانی رایج و مصطلح است، از جمله در قرآن - که یک نمونه ی مثال زدنی از ادبیات عرب است - هر دوی این معانی به کار رفته است.
یکی از استعمالات ( عبد ) برای قدر دانی از زحمات مربی و پرورش دهنده شخص میباشد مثلا نام حضرت عبدالمطلب - شیبه - بود که چون به دست برادرش مطلب تربیت و بزرگ شدکه برای قدر دانی - شیبه - را (عبدالمطلب) صدا می زدند
عظمت و بزرگی شأن ائمه (ع) باعث می شود تا مسلمانان به خصوص (شیعیان) همواره ازآنان تجلیل کرده و به طرق مختلف به اظهار ارادت و علاقه نسبت به آنان بپردازند. نام گذاری هایی از قبیل "عبدالعلی، عبدالحسن و ..." و یا غالب فارسی آن مثل "غلامعلی، غلامرضا و ..." برای اظهار همین شوق و دوستی نسبت به خاندان عصمت و طهارت است.
اما در جواب این که بعد از شهادت ائمه (ع) چه مقصودی از این نام گذاری ها وجود دارد، چنین می گوییم: اوّل این که خدمت گزاری و غلامی امامان معصوم مستلزم حیات دنیوی آنان نیست، بلکه پاسداشت یاد آنان، گرامی داشت راهشان و تمسک و پیروی از مسلک و روش آن عزیزان است، و چه بسا این خدمت بسیار ارزش مندتر و گران قیمت تر است از آنچه یک غلام در زمان حیات آنان در امور دنیوی برایشان انجام می داد. دوم این که با شهادت امامان معصوم تنها جسمشان از میان ما می رود، اما روح بلند آنان همچنان پابرجا و حاضر است. چنان که در زیارات ائمه ی اطهار می خوانیم «و اشهد انک تسمع کلامی و ترد سلامی»؛ یعنی شما سخن مرا می شنوید و سلام مرا پاسخ می گویید. پس اربابان این غلامان نیست و نابود نشده اند که اینها دست از نوکری بردارند، بلکه زنده اند و بر اعمال همه ی ما ناظر و آگاه اند. سوم این که خدمت گزاری یک فرد خدمت به میهمانان، مجاوران و زائران او را به تبع خود دارد چه او در قید حیات باشد یا نه. پس افرادی که به هر نحو خدمتی به زائران و میهمانان ائمه بنمایند، عبد و غلام حضرت خواهند بود.
اما در جواب این که بعد از شهادت ائمه (ع) چه مقصودی از این نام گذاری ها وجود دارد، چنین می گوییم: اوّل این که خدمت گزاری و غلامی امامان معصوم مستلزم حیات دنیوی آنان نیست، بلکه پاسداشت یاد آنان، گرامی داشت راهشان و تمسک و پیروی از مسلک و روش آن عزیزان است، و چه بسا این خدمت بسیار ارزش مندتر و گران قیمت تر است از آنچه یک غلام در زمان حیات آنان در امور دنیوی برایشان انجام می داد. دوم این که با شهادت امامان معصوم تنها جسمشان از میان ما می رود، اما روح بلند آنان همچنان پابرجا و حاضر است. چنان که در زیارات ائمه ی اطهار می خوانیم «و اشهد انک تسمع کلامی و ترد سلامی»؛ یعنی شما سخن مرا می شنوید و سلام مرا پاسخ می گویید. پس اربابان این غلامان نیست و نابود نشده اند که اینها دست از نوکری بردارند، بلکه زنده اند و بر اعمال همه ی ما ناظر و آگاه اند. سوم این که خدمت گزاری یک فرد خدمت به میهمانان، مجاوران و زائران او را به تبع خود دارد چه او در قید حیات باشد یا نه. پس افرادی که به هر نحو خدمتی به زائران و میهمانان ائمه بنمایند، عبد و غلام حضرت خواهند بود.
در روایتی از امام صادق (ع) آمده است: «(خطاب به راوی) برای فرزندانت نامی بگذار که بندگی خداوند را بفهماند... مثل عبدالرحمن» و نیز در روایات به نام "محمد" سفارش شده است.معروف است که امام حسین (ع) سه فرزند خود را "علی" نام گذاری فرمود.
آنچه از مراجعه به کتاب های تاریخ و رجال استفاده می شود این است که اسم هایی چون عبدالاعلی، عبدالمجید،عبدالحمید ، عبدالسلام و ... به وفور ذکر شده، اما اسم هایی مثل عبدالحسین و امثال آن در ازمنه ی قدیم مرسوم نبوده، و در کتاب های رجال نیامده، ولی پس از روشن شدن عظمت جایگاه رفیع ائمه ی اطهار و بعد از دست یابی به آزادی بیان و آماده شدن زمینه ی اظهار ارادت به آن بزرگ واران این اسامی مطرح شده است.
نتیجه:
آنچه در پایان می توان نتیجه گرفت این که نام هایی چون عبدالعلی، عبدالرضا و عبدالزهراء ... برای اظهار آمادگی خدمت، پا در رکابی و اظهار ارادت به معصومین (ع) است که پس از فوت آنها نیز مطرح است و چنین نام گذاری هایی در جایی که ترس از اتهام شرک نیست اشکالی ندارد.
به نظر میرسه شما خودتون گل باشید، در این صورت باید گفت «چرا زحمت کشیدید».
در غیر این صورت ... نه! ... خدا نکنه!
به هر حال(!) خیلی لطف کردید. گرچه نمی دونم چه چیز خوبی از این روسیاه دیده بودید.
به دعای خیرت ای دوست بسی نیاز دارم.
یاحق
عبدالزهرا:
گلی دیگه . جدی میگم . مگه امیر المومنین علی ( علیه السلام )رو دوست نداری؟
خب اگه دوست داری که حتما داری پس گلی .
ولی باید قدر خودمونو بدونیم!!
یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم